خداشناسی ما …
خداشناسی درس مهمی است. نباید در کلاس ابتدایی درجا بزنیم. مانند فرشته های روز اول ابتدایی نباشیم که پرسیده بودند خدایا ما سر در نمی آوریم که این آدم(ع) برای چه آفریده شده است؟
اوج خداشناسیِ ملائک – در آن روز – تسبیح و تقدیس بود. ولی خیلی زود خداوند متوجهشان کرد که خدایی که یکی بیشتر نیست، اسمائی دارد – اَللّٰهُ لاٰ إِلٰهَ إِلاّٰ هُوَ – لَهُ اَلْأَسْمٰاءُ اَلْحُسْنىٰ ﴿طه 8﴾
خیلی زود متوجه شدند که عالم به کسی که بتواند « أَسْمٰاءِ هٰؤُلاٰء » را إنباء کند محتاج تر است تا فقط اهل تسبیح و تقدیس – وَ عَلَّمَ آدَمَ اَلْأَسْمٰاءَ كُلَّهٰا ثُمَّ عَرَضَهُمْ عَلَى اَلْمَلاٰئِكَةِ فَقٰالَ أَنْبِئُونِي بِأَسْمٰاءِ هٰؤُلاٰءِ إِنْ كُنْتُمْ صٰادِقِينَ ﴿البقرة، 31﴾
قسمت 06 – خداشناسی
اگر بخواهیم از سورة طه سر در بیاوریم ابتدا باید خداشناسی خودمان را ارتقاء دهیم. درک مهدویت، مفهوم ظهور، سر در آوردن از قرآن – همه و همه – متوقف به خداشناسی در کلاسهای بالاتر است.
خداشناسی درس مهمی است. نباید در کلاس ابتدایی درجا بزنیم. مانند فرشته های روز اول ابتدایی نباشیم که پرسیده بودند خدایا ما سر در نمی آوریم که این آدم(ع) برای چه آفریده شده است؟
اوج خداشناسیِ ملائک – در آن روز – تسبیح و تقدیس بود. ولی خیلی زود خداوند متوجهشان کرد که خدایی که یکی بیشتر نیست، اسمائی دارد – اَللّٰهُ لاٰ إِلٰهَ إِلاّٰ هُوَ – لَهُ اَلْأَسْمٰاءُ اَلْحُسْنىٰ ﴿طه 8﴾
خیلی زود متوجه شدند که عالم به کسی که بتواند « أَسْمٰاءِ هٰؤُلاٰء » را إنباء کند محتاج تر است تا فقط اهل تسبیح و تقدیس – وَ عَلَّمَ آدَمَ اَلْأَسْمٰاءَ كُلَّهٰا ثُمَّ عَرَضَهُمْ عَلَى اَلْمَلاٰئِكَةِ فَقٰالَ أَنْبِئُونِي بِأَسْمٰاءِ هٰؤُلاٰءِ إِنْ كُنْتُمْ صٰادِقِينَ ﴿البقرة، 31﴾
آل عمران 81
خداشناسی خود را از لابلای آیات ارتقاء دهیم. اینکه خداوند چگونه وجودی است؟ چه کاراکتری دارد؟ چه حقیقتی از پرسوناژش را در منظومة فکری خودمان جای دهیم؟ یکی از این آیات، آیة 81 آل عمران است.
در این آیه یکی از برخوردهای خداوندی با انبیائش برای ما بازگو شده است. به خواسته ها و دغدغه های خداوندی دقت کنیم. طبق این آیه، خداوند وجودی است که:
در عالم ذر، خداوند همة انبیاء و رسولانش را به خط می کند وَ إِذْ أَخَذَ اللَّهُ ميثاقَ النَّبِيِّينَ
آی پیامبرانِ عزیزم، قبل از اینکه روانة دنیا شوید اینجا باید و باید با من عهد و پیمان ببندید
اما شما، شماهاييكه به شما كتاب و حكمت خواهم دادم، لَما آتَيْتُكُمْ مِنْ كِتابٍ وَ حِكْمَةٍ
زمانیکه در آینده رسولی بیاید
همان رسولی که مصدق لما معکم برای همة شماها خواهد بود ثُمَّ جاءَكُمْ رَسُولٌ مُصَدِّقٌ لِما مَعَكُمْ
بايد به او ايمان بياوريد كه هيچ،
بلكه بايد او را نصرت و ياري كنيد لَتُؤْمِنُنَّ بِهِ وَ لَتَنْصُرُنَّهُ
آیا امروز اقرار و اعتراف می کنید به این امر؟
آیا این پیمان نامه را با تمام وجود امضاء می کنید؟
آیا پای کار هستید؟ قالَ أَ أَقْرَرْتُمْ وَ أَخَذْتُمْ عَلي ذلِكُمْ إِصْري
… قالُوا أَقْرَرْنا قالَ فَاشْهَدُوا وَ أَنَا مَعَكُمْ مِنَ الشَّاهِدينَ- آل‌عمران 81
سوال اینجاست که انبیاء و رسولان در چند هزار سال قبل از حضرت رسول(ص) چگونه قرار است ایشان را نصرت کنند آن هم در حالی که به لحاظ زمانی هم عصر با ایشان نیستند؟
حضرت اميرالمؤمنين(ع) پاسخ می دهند[i] که:
اين نصرت و ياري كه خداوند در اين آيه فرموده اتفاق نخواهد افتاد مگر در زمان رجعت. يعني پيامبران در رجعت مي‌آيند و مطابق عهد و ميثاقي كه خداوند قبلاً از آنها گرفته بود ائمه را نصرت مي‌كنند و از دشمنانِ ائمه(ع) انتقام خواهند گرفت ….
امام صادق(ع) نیز همین آيه (81.آل‌عمران) را تلاوت و سپس فرمودند[ii]:
پيامبران ايمان به خدا آوردند و ياري اميرالمومنين(ع) مي‌نمايند.
راوي مي‌پرسد ياري اميرالمومنين(ع)؟!
امام فرمودند آري؛ از آدم(ع) تا آخر خداوند هيچ نبي و رسولي را مبعوث نفرمود مگر اينكه به دنيا برگردانيده مي‌شود تا در حضور اميرالمومنين(ع) پيكار كند
چه خدای عجیبی. آیا تا به حال خداوند رو اینگونه شناخته بودیم؟ دورانی در آینده وجود دارد به نام دوران رجعت ها و خدایی که از هزاران سال قبل اصرارهایی دارد و در لابلای آیات – آیه به آیه – از اصرارهایش برایمان پرده برداری کرده است. همة انبیاء و رسولان را به خط کردن، از همه عهد و میثاق گرفتن، قول دادن و اقرار کردن: آیا رسول الله(ص) را نصرت می کنید؟ این خدایی است که قرآن دار معرفی می کند.
آهای اونایی که دنبال خداشناسی هستین، بیایین از من بپرسین که خداوند چه کسی است؟ گوش و چشمتون به من باشه. إِنَّ رَبَّكُمُ اَللّٰهُ اَلَّذِي[1] رو از روی من قرائت کنین. ابتدا هر آنچه که از خدا توی ذهن شما ساخته و پرداخته شده رو تخریب کنین تا من از اول بگم که إِنَّ رَبَّكُمُ اَللّٰهُ اَلَّذِي …
|
و اما خدای شما کسی است که |
﴿يونس، 3﴾ – إِنَّ رَبَّكُمُ اَللّٰهُ اَلَّذِي |
|
کسی است که آسمانها و زمین رو خلق کرد |
خَلَقَ اَلسَّمٰاوٰاتِ وَ اَلْأَرْضَ فِي سِتَّةِ أَيّٰامٍ |
|
هفت گنبد افلاک را – |
|
|
خلق کرد و خلق کرد و خلق کرد |
|
|
که بعدش بیاد بر فراز عرش |
ثُمَّ اِسْتَوىٰ عَلَى اَلْعَرْشِ |
|
که بعدش الأمر رو تدبیر و مدیریت کنه |
يُدَبِّرُ اَلْأَمْرَ … |
إِنَّ رَبَّكُمُ اَللّٰهُ اَلَّذِي خَلَقَ اَلسَّمٰاوٰاتِ وَ اَلْأَرْضَ فِي سِتَّةِ أَيّٰامٍ ثُمَّ اِسْتَوىٰ عَلَى اَلْعَرْشِ يُدَبِّرُ اَلْأَمْرَ مٰا مِنْ شَفِيعٍ إِلاّٰ مِنْ بَعْدِ إِذْنِهِ ذٰلِكُمُ اَللّٰهُ رَبُّكُمْ فَاعْبُدُوهُ أَ فَلاٰ تَذَكَّرُونَ ﴿يونس، 3﴾
|
یک خدا |
إِنَّ رَبَّكُمُ اَللّٰهُ اَلَّذِي |
|
یک عرش |
ثُمَّ اِسْتَوىٰ عَلَى اَلْعَرْشِ |
|
یک امر |
يُدَبِّرُ اَلْأَمْرَ … |
|
امری که الأمر است. |
اَلْأَمْرَ |
|
یعنی که مشخص و معین و معرفه به الف و لام است. |
اَلْأَمْرَ |
|
امری واحد و نه یدبّر الامور |
اَلْأَمْرَ |
|
همه چیز و همة ماجرا برای اینکه برسد به یدبر الامر |
يُدَبِّرُ اَلْأَمْرَ |
|
قراره که امری به پیش برده بشه |
يُدَبِّرُ اَلْأَمْرَ |
|
هزاران امر و طرح و برنامه برای پیش بردِ یک امر |
يُدَبِّرُ اَلْأَمْرَ |
|
و این است خدای شما |
إِنَّ رَبَّكُمُ اَللّٰهُ اَلَّذِي |
نگاه ما از خدایِ بر فراز عرش باید دقیقا منطبق بر این آیة ششم از سورة یونس شکل بگیرد. باید در ارتباط با یدبر الامر شکل بگیرد. طبق آیات – آیه به آیه – باید خداشناسی خودمان را – آجر به آجر – بازسازی کنیم. این درسی که سورة طه به ما می دهد.
ای طاهای عزیزم، این قرآن برای مشقت نیست. برای پروژه ای است به نام جهر القول. پس قرآن رو اینطوری بخان. اینگونه از قرآن باید استفاده ببری. ماجرا از این قرار است که:
آن وجود سرتاسر غیبی که یکتا و یکی است – اسمائی دارد
و حالا که اسمائی دارد – اسماء هولاء و اسماء الحسنی – پس می شود که قدم در میدان جهر القول گذاشت و مقولاتی را از غیب جهر داد.
یک خدا، یک عرش، یک امر و یک پروژه – در دستان حضرت طاها(ص)
و سرانجام یک کتاب – که برای مشقت نیست …
