نابودی اسرائیل – قسمت 03

زمان یابی آیات ابتدایی سوره اسراء؟ اینکه این آیات به چه زمانی برمی گردند: 1. قبل از اسلام؟ 2. بعد از اسلام تا کنون؟ 3. از حالا تا قبل از آخر الزمان؟ 4. آخر الزمان؟ آیا اسرائیل 25 سال آینده را خواهد دید؟ قرآن چه میگوید؟ …

تدبر در قرآن

از صدر اسلام تا کنون

بررسی تاریخ حاکیست که در این 1400 سال نیز هیچ یک از این دو نبرد اتفاق نیافتاده است.

در برخی روایات چنین آمده است که منظور خداوند از فساد اول در واقع همان به شهادت رساندن امام حسین(ع) است[1]. اگر این را هم، همان فساد اول در نظر بگیریم اما باز باید بگوییم که عذاب اول واقع نشده است.

غرض این است که عذاب اول هنوز واقع نشده است ولو این که فساد اول واقع شده باشد.

ضمنا نکتة جالبی است که روایات حاکی از دست پنهان یهود در پشت پردة شهادت امام حسین(ع) است که این نکته در اواخر همین سورة اسراء نیز فاش شده است که محل بحث ما نیست.

از اکنون تا آخرالزمان

تصویر مراحل در این آیات به ترتیب به شکل زیر است:

  • ابتدا فساد فی الارض
  • نبرد اول و اضمحلال آنها،
  • فرصت دوباره و قدرت یافتن دوباره: ثُمَّ رَدَدْنا لَكُمُ الْكَرَّةَ عَلَيْهِمْ وَ أَمْدَدْناكُمْ بِأَمْوالٍ وَ بَنينَ وَ جَعَلْناكُمْ أَكْثَرَ نَفيراً
  • نبرد دوم و نابودی نهایی قدرت آنها.

زمان نبرد اول

آنچه که از ظاهر این آیات برمی‌آید این است که بنی‌اسرائیل بعد از نبرد اول، دوباره قدرت گرفته و در زمین فساد می‌کنند. اگر نبرد اول همان ظهور باشد آنگاه نمی بایست دوباره قدرت گرفته و فساد به راه بیاندازند. زیرا ظهور یعنی دوران قدرت اسلام و سرکوبی دشمنان الی الابد.

از ترتیب و توالی مراحل فوق درمی یابیم که نبرد اول باید قبل از ظهور باشد. شاید بشود نبرد دوم را به زمان ظهور نسبت داد اما نبرد اول را نمی‌توان به زمان ظهور نسبت داد. از ظهور به بعد قدرت بلامنازع تا قیامت در دست اهل بیت(ع) است و دوباره کسی نمی‌تواند سر برآورد و زمین را فاسد کند.

نتیجه می‌گیریم که اولا این دو نبرد علیه بنی‌اسرائیل هنوز واقع نشده است. ثانیا نبرد اول، حتماً قبل از آغاز آخرالزمان باید واقع شود یعنی در آینده‌ای که در پیش روی ماست.

روایات

برخی از آیات قرآن قصه های گذشتگان هستند و تأویل آنها در گذشته واقع شده است. اما برخی از آیات حکایت از پیش بینی و تحقق آنها در آینده دارد و تأویل آنها هنوز نیامده است.

به حسب روایات، هر دو مرتبه از فسادِ بنی اسرائیل موکول به آینده شده است و معصوم(ع) به صراحت می فرماید که تأویل این آیه بعد از تنزیلش واقع خواهد شد.

حدیث: تاویل دوران فساد در سورة اسراء

از جمله اینکه حضرت امیر المومنین(ع) می‌فرمایند:

… یک قِسم از قران آن است که تأویلش در تنزیلش است و یک قسم دیگر از قرآن آن است که تأویلش قبل از تنزیلش است. و قسمی دیگر از قرآن آن است که تأویلش بعد از تنزیلش است …، آیه «الم، غُلِبَتِ الرُّومُ، في‏ أَدْنَى الْأَرْضِ وَ هُمْ مِنْ بَعْدِ غَلَبِهِمْ سَيَغْلِبُونَ، في‏ بِضْعِ سِنينَ » نازل شد در حالیکه هنوز رومیان غلبه نکرده بودند و بعد از نزول آن غلبه کردند. و مانند آن آیه عبارت است از «وَ قَضَيْنا إِلى‏ بَني‏ إِسْرائيلَ فِي الْكِتابِ لَتُفْسِدُنَّ فِي الْأَرْضِ مَرَّتَيْنِ». این آیات و مانند آن دو، قبل از تأویلشان نازل شدند و همه آنها تأویلشان بعد از تنزیلشان است. …

حدیث: سرنوشت فلسطین

قال الامیر المؤمنین(ع):

یهود برای تشکیل دولت خود در فلسطین از غرب به منطقۀ عربی خواهند آمد.

سؤال شد یا اباالحسن، پس عرب‌ها در آن موقع کجا خواهند بود؟

فرمودند: در آن زمان عرب‌ها نیروهایشان از هم پاشیده و ارتباط آنها از هم گسیخته و متحد و هماهنگ نیستند.

از آن حضرت سؤال شد: آیا این بلا و گرفتاری طولانی خواهد بود؟

فرمودند: نه، تا زمانی که عربها زمام امور خودشان را از نفوذ دیگران رها ساخته و تصمیم‌های جدی آنان دوباره تجدید شود. آنگاه سرزمین فلسطین به دست آنها فتح خواهد شد و عرب‌ها پیروز و متحد خواهند شد و نیروهای کمکی از طریق سرزمین عراق به آنان خواهد رسید که بر روی پرچم‌هایشان نوشته شده: القوَّۀ.

و عرب‌ها و سایر مسلمنانان همگی مشترکا برای نجات فلسطین قیام خواهند کرد و با یهودیان خواهند جنگید و چه جنگ بسیار سختی که در وقت مقابله با یکدیگر، در بخش عظیمی از دریا روی خواهد داد.

در اثر آن مردمان در خون شناور شده و افراد مجروح بر روی اجساد کشته‌ها عبور کنند. آنگاه فرمود: و عرب‌ها سه بار با یهود می‌جنگند و در مرحلۀ چهارم که خداوند ثبات قدم و ایمان و صداقت آنها را دانست، همای نصرت بر سرشان سایه می‌افکند. بعد از آن فرمود: به خدای بزرگ سوگند که یهودیان مانند گوسفند کشته می‌شوند تا جایی که حتی یک نفر یهودی هم در فلسطین باقی نخواهد ماند[2].

جواز خروج قبل از ظهور در روایات

همانطور که می بینیم، روایات بسیاری – از جمله دو روایت فوق – حکایت از جائز بودن خروج قبل از ظهور است و روایاتی که می گویند هر گونه خروجی قبل از ظهور باطل است را نقض می کنند. غرض اینکه در بررسی روایات باید جامعة روایی مد نظر قرار گیرد.

ضمن اینکه روایاتِ ممنوعیت خروج با این آیات و برخی آیات دیگر نیز متناقض هستند که پیش از این اثبات شد.


استنادات

[1] ) نشانی :   الکافي  ,  جلد۸  ,  صفحه۲۰۶/ قائل :   امام صادق (علیه السلام)
عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ سَهْلِ بْنِ زِيَادٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ اَلْحَسَنِ بْنِ شَمُّونٍ عَنْ عَبْدِ اَللَّهِ بْنِ عَبْدِ اَلرَّحْمَنِ اَلْأَصَمِّ عَنْ عَبْدِ اَللَّهِ بْنِ اَلْقَاسِمِ اَلْبَطَلِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ : فِي قَوْلِهِ تَعَالَى: «وَ قَضَيْنٰا إِلىٰ بَنِي إِسْرٰائِيلَ فِي اَلْكِتٰابِ لَتُفْسِدُنَّ فِي اَلْأَرْضِ مَرَّتَيْنِ » قَالَ قَتْلُ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ وَ طَعْنُ اَلْحَسَنِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ : «وَ لَتَعْلُنَّ عُلُوًّا كَبِيراً » قَالَ قَتْلُ اَلْحُسَيْنِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ «فَإِذٰا جٰاءَ وَعْدُ أُولاٰهُمٰا » فَإِذَا جَاءَ نَصْرُ دَمِ اَلْحُسَيْنِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ «بَعَثْنٰا عَلَيْكُمْ عِبٰاداً لَنٰا أُولِي بَأْسٍ شَدِيدٍ فَجٰاسُوا خِلاٰلَ اَلدِّيٰارِ » قَوْمٌ يَبْعَثُهُمُ اَللَّهُ قَبْلَ خُرُوجِ اَلْقَائِمِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ فَلاَ يَدَعُونَ وَتْراً لآِلِ مُحَمَّدٍ إِلاَّ قَتَلُوهُ «وَ كٰانَ وَعْداً مَفْعُولاً » خُرُوجُ اَلْقَائِمِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ «ثُمَّ رَدَدْنٰا لَكُمُ اَلْكَرَّةَ عَلَيْهِمْ » خُرُوجُ اَلْحُسَيْنِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ فِي سَبْعِينَ مِنْ أَصْحَابِهِ عَلَيْهِمُ اَلْبَيْضُ اَلْمُذَهَّبُ لِكُلِّ بَيْضَةٍ وَجْهَانِ اَلْمُؤَدُّونَ إِلَى اَلنَّاسِ أَنَّ هَذَا اَلْحُسَيْنَ قَدْ خَرَجَ حَتَّى لاَ يَشُكَّ اَلْمُؤْمِنُونَ فِيهِ وَ أَنَّهُ لَيْسَ بِدَجَّالٍ وَ لاَ شَيْطَانٍ وَ اَلْحُجَّةُ اَلْقَائِمُ بَيْنَ أَظْهُرِهِمْ فَإِذَا اِسْتَقَرَّتِ اَلْمَعْرِفَةُ فِي قُلُوبِ اَلْمُؤْمِنِينَ أَنَّهُ اَلْحُسَيْنُ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ جَاءَ اَلْحُجَّةَ اَلْمَوْتُ فَيَكُونُ اَلَّذِي يُغَسِّلُهُ وَ يُكَفِّنُهُ وَ يُحَنِّطُهُ وَ يَلْحَدُهُ فِي حُفْرَتِهِ اَلْحُسَيْنَ بْنَ عَلِيٍّ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ وَ لاَ يَلِي اَلْوَصِيَّ إِلاَّ اَلْوَصِيُّ .
عبدالله بن قاسم بطل دربارۀ آيۀ شريفه: «وَ قَضَيْنٰا إِلىٰ‌ بَنِي إِسْرٰائِيلَ‌ فِي اَلْكِتٰابِ‌ لَتُفْسِدُنَّ‌ فِي اَلْأَرْضِ‌ مَرَّتَيْنِ‌» از امام صادق عليه السّلام روايت مى‌كند كه فرمود: اين آيه به كشتن على بن ابى طالب عليه السّلام و نيزه زدن به حسن عليه السّلام نظر دارد و آيۀ« …وَ لَتَعْلُنَّ‌ عُلُوًّا كَبِيراً » حاكى از كشته شدن امام حسين عليه السّلام است و آيۀ:« فَإِذٰا جٰاءَ وَعْدُ أُولاٰهُمٰا » حكايت از ريخته شدن خون حسين عليه السّلام دارد و آیة « بَعَثْنٰا عَلَيْكُمْ‌ عِبٰاداً لَنٰا أُولِي بَأْسٍ‌ شَدِيدٍ فَجٰاسُوا خِلاٰلَ‌ اَلدِّيٰارِ » بر مردمى دلالت دارد كه خداوند پيش از ظهور امام قائم عليه السّلام مى‌فرستد و هيچ كس را كه مسئول خونى است در خاندان محمّد (ص) وانگذارند مگر آنكه او را بكشند.
« …وَ كٰانَ‌ وَعْداً مَفْعُولاً » يعنى ظهور امام قائم عليه السّلام و مقصود از آيۀ شريفه:« ثُمَّ‌ رَدَدْنٰا لَكُمُ‌ اَلْكَرَّةَ‌ عَلَيْهِمْ‌ » رجعت امام حسین(ع) است با هفتاد تن از ياران وفادار خود كه كلاه خودهاى زرّين بر سر دارند از دو سو و به مردم خبر مى‌دهند كه اين حسين عليه السّلام است كه رجعت كرده و بيرون آمده تا هيچ مؤمنى در بارۀ آن حضرت شك و ترديد نكند و بدون ترديد،او دجّال و شيطان نيست و هنوز حجت بن الحسن عليه السّلام ميان مردم است و چون در دل مؤمنان استوار شود كه او حسين عليه السّلام است اجل امام دوازدهم كه حجت است فرا رسد و همان امام حسين عليه السّلام خواهد بود كه او را غسل مى‌دهد و كفن و حنوط‍‌ مى‌كند و به خاكش مى‌سپارد و عهده‌دار تجهيز جنازۀ وصى نشود مگر وصى و امام.
[2] ) این همان چیزی است که قرآن از آن به عذاب نام می‌برد.
لینک این محتوا رو به بهترین دوستت هدیه کن:
SoroushEitaaBale
اگر با خطایی مواجه شدید

لطفا از صفحه اسکرین گرفته
و به پشتیبان سایت واتساپ کنید

98-9301010036+

[njwa_button id="273"]