آیا تحقق وعده های قرآنی مربوط به قبل از ظهور بدون سایه سار اقتدار یک حکومت، ممکن بود؟ در مسیر قطار تاریخ به سوی ظهور، تونلهای هولناکی در پیش است و آیا نباید یک حرم امن برای حق طلبان تشکیل می شد؟
تدبر در قرآن
لشگری خدایی، قبل از ظهور، بر علیه بنی اسرائیل خروج و آنها را با قدرت سرکوب خواهند کرد – این چیزی است که تدبر در سورة اسراء دارد به ما می گوید.
اما سوال اینجاست که نابودی اسرائیل بدون تشکیل حکومت، چگونه امکان پذیر خواهد بود؟
صحبت از مصاف با پنجمین قدرت نظامی دنیاست مضافاً بر اینکه از طرف ابرقدرتهای نظامی و اقتصادی و رسانه ای دنیا حمایت می شود. چنین مصاف نابرابری بدون تشکیل یک حکومت و متعاقبا رسیدن به اقتدار سیاسی و نظامی و اقتصادی در سایة آن حکومت آیا ممکن و متصور است؟!
اگر قرار بر صاعقه یا عذابی آسمانی بود که دیگر نیاز نبود پای «عباداً لَنا» به قصه باز شود. این پرونده نیز همانند قوم لوط و ثمود و غیره به راحتی بسته می شد. اما ظاهر آیات صحبت از به کارگیری بندگانی رشد یافته، وقوع دو نبرد و دو بار ورود آنها به مسجد دارد.
طبق آنچه که در نبردهای صدر اسلام می خوانیم و نیز با تدبر در قرآن در نبرد های قرانی – مانند نبرد طالوت – آمده است، وقتی پای سعی و جهاد افرادی در جبهه حق باشد آنگاه البته که روال خداوند بر نصرت است اما نه اینگونه که بدون شمشیر زدن و زخم برداشتن و شهید دادن منجر به پیروزی گردد.
چگونه ممکن است بدون تخصیص ردیف بودجه های هنگفت پژوهشی و ساخت در حوزة تجهیزات نظامی به پیروزی دست یافت؟ آموزش های نظامی و اطلاعات و عملیاتی – همه و همه – در سایة حکومت طاغوت چگونه امکان پذیر است؟ در اختیار داشتن صد ها نوع از ادوات نظامی اعم از زمینی و دریایی و هوایی شامل تانک و هواپیما و موشک و زیر دریایی و کشتی در سایة حکومت طاغوت چگونه قابل تصور است؟
نبردی در پیش روی است که دشمن با به روزترین تجهیزات نظامی و عملیاتی مستقر شده است و قاعدتاً باید یک توازن حداقلی برقرار باشد.
البته در این رویارویی، نصرتهای الهی نیز شامل رزمندگان خواهد بود اما نباید تصور شود که قرار است اسلحة برنو تبدیل به اژدها شود و دشمنان را قورت بدهد. واگرنه هیچ نیازی به خیلِ عباد نبود و چه بسا یک نفر با عصایی موسایی(ع) یا یک صاعقة آسمانی کافی می بود.
لزوم تشکیل حکومت
در شرایط تهدید و رویارویی، چرا چرایی تشکیل حکومت این همه محل مناقشه قرار گرفته است؟ آیا ما شیعه نیستیم یا آنها فرزندان حجاج بن یوسف ثقفی نیستند؟ کدام طرف معادله تغییر کرده است؟
ضمن تدبر در قرآن می بینیم که قابیل چه سعیی در کشتن هابیل داشت؟ فرعون با آن همه حرصی که در کشتن فرزندان و به استحیاء گرفتن زنان داشت چه فرقی با دشمنان کنونی ما دارد؟
سیر اجباریِ قطارِ تاریخ به سوی آخر الزمان یعنی وارد شدن به تونلی مملو از درندگان داعشی صفت. یعنی نزدیک شدن به دورانی که خوی وحشی گری و غیظ فراعنه و قابیلیان روز به روز شدت خواهد یافت. آیا ظهور داعش از دبستانهای صهیونیستی – سعودی، شاهدی بر این درندگی ها نیست؟
دیگر باید منتظر چه اتفاقی باشیم تا بپذیریم. آیا باید منتظر می بودیم که ناموسمان را به جهاد نکاح ببرند تا به هوش می آمدیم؟
پدیدة داعش نه ابتدای این وحشی گری بود و نه انتهای آن. در چنین شرایطی که در بستر نزدیک شدن به ظهور قرار داریم، به شدت به وجود یک حرمِ امن و مطمئن که در سایه سار اقتدار نظامی آن بتوان به سامان دادن قوا و آمادگی برای مقاطع هولناک ظهور رسید، نیازمند بودیم.
این در حالی بود که دشمن مکار از سالها قبل با پررنگ کردن تفاسیر کج و کوله از برخی روایات، بر طبل ممنوعیت تشکیل حکومت می کوبید و هنوز هم می کوبد.
با برداشت هایی کج، آن هم بصورت یکسویه و بدون در نظر گرفتن تدبر در قرآن و روایات معارض، هنوز هم اصرار بر نشستن و دست روی دست گذاشتن دارند.
بسیار عجیب و مضحک است که با تولد پدیده ای همچون داعش از رحمی که صهیونیستها از سعودیان اجاره کرده بودند، باز هم عده ای همچنان بر همان طبل تبلیغاتی دشمن می کوبند و هیچ توجهی به خیلِ خطرات پیش روی ندارند. خطراتی که نه تنها جان ها و مال ها، بلکه ناموس حق طلبان را نیز تهدید می کند.
آنچه که با تدبر در قرآن در آیات این سوره و نیز برخی آیات دیگر برمی آید – همه و همه – بر ضرورت تشکیل یک حکومت مقتدر رهنمون هستند تا قدرتهای محلی در منطقه بتوانند از محصولات پژوهشی و ادوات نظامی این حکومت تغذیه کنند و نهایتا وعده های خبر داده شده در این آیات محقق شوند.
خداوند در کتابش به همین سادگی همه چیز رو برامون تبیین کرده است. برای قلبی سلیم، نیاز به هیچ استدلال پیچیده ای نیست و چه می شود کرد برای قلبی که نمی خواهد بپذیرد. بیاییم در قرآن تدبر کنیم.
